Andrzej Majchrzak (1864-1953) urodził się w Świerczynie. Obok Walentego z Grabonoga (XVIII/XIX w.) zalicza się go do najbardziej twórczych rzeźbiarzy ludowych południowo-zachodniej Wielkopolski. Zawodu kołodzieja uczył się w Lesznie, ale w okolicach Karchowa gdzie mieszkał, znany był jako „majster, co wszystko zrobić potrafi”. Jako rzeźbiarz i snycerz ujawnił się w 1908 roku wykonując kilka rzeźb dla parafii w Świerczynie. Trudne warunki i codzienne potrzeby związane z utrzymaniem rodziny nie pozwoliły mu na oddanie się swojej pasji bez reszty. Dopiero wiele lat późnej, w 1931 roku, dzięki wykonaniu dwóch feretronów dla kościoła w Świerczynie z figurami Niepokalanego Poczęcia Matki Boskiej i Wniebowzięcia, zyskał uznanie jako świątkarz. W swojej twórczości mistrz Andrzej skupił się na figuralnej rzeźbie religijnej, ale często powtarzającym się motywem była także postać Tadeusza Kościuszki. Wszystkie wizerunki Naczelnika zostały zniszczone w czasie II wojny światowej.
Związki Andrzeja Majchrzaka z profesorem Stanisławem Helsztyńskim (1891–1986) datują się od 1922 roku. W rodzinnym domu profesora w Kosowie znalazło się wiele rzeźb mistrza z Karchowa. Także po wojnie Helsztyński zamawiał kolejne prace myśląc o stworzeniu muzeum tradycji ludowych. Na fotografii Andrzej Majchrzak (w środku) stoi w otoczeniu profesora i członków jego rodziny.
nr inw. MLFa 3494
W zbiorach Muzeum Okręgowego w Lesznie od 2017 roku, dar
D.Cz.