Niektóre elementy stroju ludowego były traktowane jak lokata kapitału. Dotyczy to zwłaszcza biżuterii, bogato zdobionych czepców i okryć wierzchnich. Kosztowne części ubioru były wyznacznikiem prestiżu, nie wszyscy członkowie społeczności mogli sobie na nie pozwolić. […] Zdarzało się, że jakaś część garderoby była noszona w jednej rodzinie przez kilka pokoleń. (strojeludowe.net)
Ludowe stroje wielkopolskie różnią się między sobą i wiązać je należy z poszczególnymi regionami. Wśród najbardziej znanych wymienia się: bamberski, biskupiański, bukowski, poznański i szamotulski. W okolicach Włoszakowic i Bukówca Górnego, gdzie kultura ludowa silnie zaznaczyła swoje wpływy, strój ma charakter mieszany. W przypadku kobiet jego najbardziej charakterystycznym elementem pozostaje nakrycie głowy – tiulowy czepek wiązany pod brodą, często zdobiony barwnymi wstążkami. Stroje mężczyzn posiadają czarną tonację, a wysokie, świąteczne kapelusze również przystraja się wstążkami.
Obraz namalowany przez Mieczysława Kudellę (1900–1988) przedstawia świąteczną, dożynkową zabawę. Tańczące pary w ludowych strojach to element pielęgnowanej od wieków tradycji. Artysta, będący także zawodowym śpiewakiem operowym, kilkakrotnie sięgał w swojej twórczości po tematy „muzyczne”, także te związane z folklorem i obrzędowością.
nr inw. ML 781
w zbiorach Muzeum Okręgowego w Lesznie od 1982 roku, dar
D.Cz.