Ambona stanowi drogę do nieba, zaś bramą do niej jest sam Chrystus. Kaznodzieja jest kluczem, za pomocą którego Zbawiciel otwiera bramę prowadzącą do wiecznej szczęśliwości.
Wyposażenie byłego kościoła ewangelickiego w Zaborowie pochodziło z końca XVIII wieku, z okresu po jego ostatniej odbudowie. Wówczas to zapewne pojawił się w nim ołtarz ambonowy widoczny na fotografii.
Pierwsze ołtarze ambonowe powstały w Niemczech już w XVII stuleciu. Stanowiły ważny element wystroju kościołów protestanckich w Saksonii, Brandenburgii, na Pomorzu i Śląsku. Ambona w centrum ołtarza miała podkreślać znaczenie Słowa Bożego i kazania w liturgii. W XVIII stuleciu rozwiązanie takie zyskało popularność we wszystkich krajach protestanckich, a po zaborach także na ziemiach polskich włączonych do Królestwa Prus. Podobne ołtarze istniały m.in. w kościołach w Przyczynie Górnej koło Wschowy, w nowomiejskim kościele we Wschowie i w Rawiczu. W całej Wielkopolsce było ich około 50, a w granicach historycznego Śląska przynajmniej 150. Po II wojnie światowej ołtarze ambonowe były usuwane lub zmieniano ich formę dostosowując je do liturgii Kościoła katolickiego.
nr inw. MLFa 3559/189
W zbiorach Muzeum Okręgowego w Lesznie od 2020 roku, dar
D.Cz.