Pocztówka adresowana do Anny Hancke(?) z Łęgonia (niem. Langenau).
Miejscowość po raz pierwszy odnotowano w 1407 roku. Wieś w różnych okresach należała do Kotwiczów-Dłuskich, Wilkowskich, Rokossowskich i Nieżychowskich. Lokowano ją na prawie niemieckim, a pierwszym sołtysem był niejaki Zifridus (Zyfryd).
Na pocztówce umieszczono cztery widoki wsi. W lewym górnym rogu budynek wiejskiej szkoły. Placówki edukacyjne w Prowincji Poznańskiej organizowano w niemal każdej miejscowości. W XIX wieku miały one najczęściej charakter wyznaniowy. Szkoła w Długich Nowych była szkołą katolicką.
Na ujęciu środkowym umieszczono budynek oberży Dittmanna. Karczmy pełniły w przeszłości ważną funkcję społeczną. Odbywały się w nich sądy, składano daniny, organizowano spotkania gromadzkie i zabawy. Były także miejscem odpoczynku dla podróżnych i zawierania kontraktów handlowych.
W prawym górnym rogu budynek urzędu celnego (Alte Zollkaus) przy drodze Leszno-Wschowa. W okresie międzywojennym w miejscowości nadal istniała placówka batalionu celnego, a następnie placówka polskiej Straży Granicznej.
Ostatni widok przedstawia trzy lipy i ustawiony pomiędzy nimi drewniany krzyż. W XV wieku wioska posiadała własną parafię. Być może jest to ślad po nieistniejącym już kościele i cmentarzu. Według lokalnych przekazów spoczywają pod nim żołnierzy polegli podczas bliżej nieokreślonych działań wojennych. Nowy krzyż mieszkańcy postawili w 1958 roku.
nr inw. MLPH 568
W zbiorach Muzeum Okręgowego w Lesznie od 2009 roku, dar
D.Cz.