Ołtarz jest symbolem samego Chrystusa i nazywany jest sercem świątyni, punktem ciężkości, grawitacji. Ku niemu bowiem grawituje cała uwaga modlitewna i na nim skupia się uczestnictwo wiernych. (ks. K. Konecki)
Późnobarokowy, architektoniczny ołtarz główny w kościele pw. Matki Bożej Pocieszenia i Michała Archanioła w Górce Duchownej pochodzi z 2. połowy XVIII wieku. Zdobią go rzeźby św. Piotra i św. Wojciecha przy kolumnach oraz św. Benedykta i św. Jana Chrzciciela na gzymsie. W zwieńczeniu znajduje się rzeźba pierwszego patrona kościoła – Michała Archanioła depczącego Diabła.
Uwagę wiernych przykuwa umieszczony w polu centralnym obraz przedstawiający Matkę Boską ukazującą się św. Kajetanowi z Thieny. Ten katolicki święty był założycielem zakonu teatynów (kleryków regularnych). Podobnie jak jezuici i pijarzy zakonnicy zajmowali się kształceniem, w tym także osób duchownych. Św. Kajetan, co często podkreśla się w jego ikonografii, miał szczególne nabożeństwo do Dzieciątka Jezus (trzyma je również na obrazie). Należąca do niego figurka do dnia dzisiejszego słynie jako cudowna.
Zgodnie z obowiązującym kiedyś prawem kanonicznym prezbiterium (przestrzeń kościoła przeznaczona do służby liturgicznej), odgrodzone było balaskami ołtarzowymi – niewysoką, ażurową przegrodą, służącą jako klęcznik dla wiernych. Kościół katolicki zrezygnowano z nich po II Soborze Watykańskim obradującym w 1962 roku.
nr inw. MLH 4477
W zbiorach Muzeum Okręgowego w Lesznie od 2004 roku, zakup
D.Cz.