Dźwięk dzwonów wyraża w pewien sposób przeżycia ludu Bożego: kiedy raduje się on lub płacze, składa dzięki lub zanosi błagania, schodzi się razem, aby manifestować tajemnice swojej jedności w Chrystusie.
Kościół p.w. Wszystkich Świętych w Niechłodzie jest kościołem filialnym i od 1820 roku należy do parafii w Zbarzewie. W średniowieczu świątynia należała do benedyktynów z Lubinia. Obecny drewniany kościół wzniesiono w XVIII wieku. Podobnie jak w przypadku wielu innych budynków sakralnych w okresie I wojny światowej dzwony kościelne z Niechłodu zarekwirowano na cele wojskowe. Nowe, z inicjatywy ks. proboszcza Romana Stepczyńskiego (1893–1940) lub Antoniego Skórnickiego (1898–1941), odlano i zawieszono w latach 30. XX wieku. Większy otrzymał imię św. Stanisława.
Uroczystość dokumentuje fotografia. Tłum wiernych stojących przed kościołem towarzyszy obrzędowi błogosławieństwa dzwonów. Zwyczaj ten wprowadzono w liturgii gallikańskiej już w VIII wieku i pierwotnie dokonywać mógł go tylko biskup. Dzwony obmywano wodą święconą, a następnie namaszczano olejami, okadzano i odśpiewywano Ewangelię. W XX wieku obrzęd znacznie uproszczono, a członkowie wspólnoty stali się jego aktywnymi uczestnikami.
nr inw. MLFa 3764
W zbiorach Muzeum Okręgowego w Lesznie od 2024 roku, dar
D.Cz.