Związki rodziny Mielżyńskich herbu Nowina z Pawłowicami datują się od 1693 roku. Rozległe dobra stale powiększano scalając wieś i dokupując sąsiednie majątki, m.in. Kąkolewo, Rąbiń, Łaszczyn, Robczysko, Żytowiecko i Łękę Wielką. Kolejne pokolenia właścicieli dbały o unowocześnianie produkcji, wprowadzając nowe technologie i podejmując trud industrializacji wsi. W 1928 roku majątki pawłowickie były najbardziej uprzemysłowionym gospodarstwem w Wielkopolsce. Działała tam krochmalnia, mleczarnia, cegielnia, młyn, tartak i silosy do magazynowania zboża.
Barokowa siedziba Mielżyńskich, jej rozmach i forma architektoniczna, w pełni oddaje pozycję i ambicje rodu. Obecny, murowany pałac z dwoma alkierzami został zbudowany około 1760 roku. Na polecenie Maksymiliana Mielżyńskiego (1738–1799), pisarza wielkiego koronnego, rozbudowano go w latach 1779-1783. Autorem projektu został jeden z najwybitniejszych niemieckich budowniczych Karl Gotthard Langhans (1732–1808). Zespół rezydencjonalny otrzymał parterowe galerie i dwie piętrowe oficyny tworzące dziedziniec paradny.
nr inw. MLFa 242
W zbiorach Muzeum Okręgowego w Lesznie od 2 poł. lat 60. XX wieku, dar
D.Cz.