Najważniejszym celem szkolenia wojskowego jest przygotowanie żołnierzy do warunków wojennych. W czasach II Rzeczypospolitej, w obliczu stałego zagrożenia ze strony sąsiadów, pozycja armii była bardzo wysoka. Polityka wojskowa tego okresu posługiwała się różnymi treściami motywującymi obywateli, jednym z nich było hasło „Naród pod bronią”. Planowano nie tylko stały rozwój poszczególnych rodzajów wojsk (lądowych, lotnictwa, marynarki), ale także szkolenie rezerw i angażowanie mieszkańców do służb pomocniczych. Wszystko dla podniesienia obronności kraju i budowania morale narodu. Przysposobienie wojskowe i przygotowanie wojenne całego społeczeństwa stało się w wielu przypadkach odpowiedzią na brak środków finansowych i zapóźnienie techniczne polskiej armii.
Żołnierze garnizonu leszczyńskiego, podobnie jak innych jednostek wojskowych w Polsce, wyjeżdżali na poligony, brali udział w ćwiczeniach, kursach oraz zajęciach podnoszących ich kwalifikacje. Jednym z takich szkoleń były manewry zorganizowane we wrześniu 1937 roku na obszarze Leszno-Kościan-Śrem. Współdziałały w nich oba stacjonujące w mieście pułki: 17 pułk ułanów i 55 poznański pułk piechoty.
nr inw. MLFa 2126
W zbiorach Muzeum Okręgowego w Lesznie od 2010 roku, dar
D.Cz.