Pocztówka adresowana do panny Anny Pytlik z Bremy. Datowana: Włoszakowice, 3.07.1912. Wysłana przez Linę Nicolai.
Droga Panno Pytlik! Dziękuję bardzo za piękną kartkę, bardzo mnie ucieszyła.Szczególnie cieszę się, że radzisz sobie dobrze i poza tym jesteś bardzo spokojna. Jak dotąd dzięki Bogu Twoja matka i pisząca te słowa jesteśmy zdrowe. Monika dobrze się zadomowiła i jest też bardzo pracowity. W tym tygodniu otrzymasz przesyłkę z zamówionymi materiałami. Wiele pozdrowień od mamy, rodzeństwa, a szczególnie od Twojej Liny Nicolai.
W średniowieczu Włoszakowice były częścią rozległych włości rodu Junoszów, a następnie Borków-Gryżyńskich. W XV wieku stały się jedną z głównych siedzib rodu Opalińskich, a cała majętność – klucz włoszakowicki – ważną częścią prowadzonej przez nich gospodarki folwarcznej. Nieregularna zabudowa wsi rozwijała się wzdłuż kilku zbiegających się w niej dróg. Obecna ulica Kurpińskiego stanowiła główną oś przy której wzniesiono najważniejsze budowle: pałac, kościoły i budynki folwarczne.
Właściciele Włoszakowic gospodarowali na ogromnym obszarze, w dużej części zalesionym. Planowa gospodarka leśna stanowiła jeden filarów działalności majątku. Budynek nadleśnictwa (środkowa fotografia w górnym rzędzie), stał w bezpośrednim sąsiedztwie pałacu. W 1925 roku, po kilkuletnich sporach z ostatnim właścicielem, utworzono Nadleśnictwo Włoszakowice.
Zespół folwarczny zlokalizowano przy wjeździe do miejscowości od strony Wschowy. Na początku XX wieku majątek należał do księcia Leopolda Eduarda von Anhalt-Dessau (1856–1918), a jego powierzchnia całkowita wynosiła 4729 hektarów.
Jednym z budynków położonych w sąsiedztwie pałacu był kościół ewangelicki, poświęcony w 1834 roku. Dzwony dla nowej świątyni ufundował król Fryderyk Wilhelm III (1770–1840), a w uroczystym nabożeństwie uczestniczył Carl Freymark (1785-1855) – generalny superintendent Wielkiego Księstwa Poznańskiego.
nr inw. MLH 1502
W zbiorach Muzeum Okręgowego w Lesznie od 1969 roku, zakup
D.Cz.