Pierwszy chrzest w kościele ewangelickim we Włoszakowicach miał miejsce 12 grudnia 1778 roku. Ochrzczono wówczas Annę Susannę Dorotheę Tetzner, córkę miejscowego sukiennika Johanna Christiana. Pierwsze małżeństwo zawarto 24 stycznia 1779 roku, a na ślubnym kobiercu stanęli ceglarza Christian Haupt i Catharin Hanisch, oboje ze Śląska.
Pierwszym pastorem we Włoszakowicach został w 1778 roku Johann Jonas Rohrmann ze Wschowy, a jego następcą Immanuel Benjamin Schönig (–1805) z Góry. Mieszkanie dla pastora, podobnie jak szkoła i kościół, znajdowało się w okolicach obecnego dworca kolejowego. Nowy budynek pastorówki (plebanii) wzniesiono przy obecnej ulicy Zachodniej. Po II wojnie światowej mieścił się w nim Ośrodek Zdrowia.
Szkoła ewangelicka wraz z mieszkaniem dla rektora powstała dzięki nadaniu księcia Franciszka Sułkowskiego (1733–1812). Na uposażenie nauczyciela-organisty przeznaczył on 2 hektary gruntu, a mieszkańcy mieli obowiązek opłacania nauki swoich dzieci darami w naturze. Budynek dawnej szkoły stoi przy obecnej ulicy Jana Otto.
Zespół folwarczny we Włoszakowicach położony jest w południowej części miejscowości, w pewnym oddaleniu od pałacu. W 1920 roku całą majętność odkupiono na rzecz Skarbu Państwa. W budynku dawnej oficyny (Gutshof) czynna jest obecnie Gminna Biblioteka Publiczna.
Kościół katolicki w okresie zaborów pozostawał ostoją polskości. Wielu duchownych angażowało się pracę organiczną i uczestniczyło w życiu politycznym i gospodarczym prowincji. Od 1916 roku proboszczem we Włoszakowicach był ks. Józef Górny (1882–1941), jeden ze współorganizatorów powstania wielkopolskiego i przewodniczący Powiatowej Rady Ludowej we Wschowie. Na murze kościoła parafianie umieścili tablicę pamiątkową poświęcona niezłomnemu patriocie i duchowemu opiekunowi mieszkańców wsi.
nr inw. MLH 1506
W zbiorach Muzeum Okręgowego w Lesznie od 1969 roku, zakup
D.Cz.